Het blijft me steeds weer verbazen hoe duurzaam alles aan de Acadiane (en de 2CV-lijn in het algemeen) is. Aan de andere kant: ik vermoed dat er heel veel duurzame producten zijn die we oud, versleten of gewoon lelijk vinden en weggooien. Terwijl ze eigenlijk opgeknapt kunnen worden.
Toen T. begon met de revisie van de Acadiane vond ik het een berg roest. En kijk nu eens: het ziet er weer prachtig uit.
Dat zelfde zal gaan gebeuren met de onderdelen die nog op de Acadiane moeten, zoals de spatborden, de motorkap, de deuren en nog enkele motor onderdelen.
En zo zien die er nu uit...
Spatborden. Meer dan dertig jaar oud.
Startmotoren. De meeste doen het nog gewoon.
De kappen voor de lampen. Schoonmaken en poetsen en weer bijna als nieuw.
En een deur. Die wordt -net als de spatborden en motorkap- geschuurd. Eventueel doorgeroest staal wordt uitgesneden en vervangen.
Daarna (zo min mogelijk) plamuren, schuren, schuren, schuren, ..., gronden, spuiten, spuiten, spuiten en polijsten.
